Opstaan is zwaar. Ik lig op de bank en ik moet even naar het toilet en die is echt niet zo ver, gewoon in de gang. Met dat ik opsta grijp ik naar mijn buik. De tering wat een kramp en misselijk gevoel. Om mijn evenwicht te bewaren spreid ik mijn armen. Ik zoek iets om me aan vast te houden en mijn vader schiet te hulp en pakt mijn arm. Ik schuifel naar het toilet. Het heeft me nog nooit zoveel tijd gekost om van de bank naar het toilet te komen.
Ik had net een tabletje genomen omdat mijn hart weer eens heel snel rinkelt. Dat doet hij terwijl ik mijn best doe mijn handen strak tegen de muur houdend om niet van het toilet te vallen nog steeds. Naast een rinkelend hart had ik er nu misselijkheid, kramp en een gevoel van stonedheid bij gekregen.
Ik laat mijn hoofd vallen en besluit dat dit echt anders moet. Hoe weet ik nog niet, maar dit kan nooit de bedoeling zijn. Of althans ik wil zo niet leven waar een medicijn mij zieker maakt dan beter. Ik wil een gezond worden. Hell, ik wil gewoon naar het toilet kunnen lopen. Dat leek me nou toch niet heel veel gevraagd?
Ik probeer de medicijnen nog even. In plaats van een heel tabletje, een halve, een kwart tot op het punt dat het zo weinig is dat zelfs de dokter zegt dat het geen nut heeft. Toch werd ik wanneer ik ze ongeveer een week achter elkaar slikte weer ziek.
"We hebben nog wel een ander. Daar kun je bijwerkingen bij je ogen van krijgen, je lever en nieren. Het is nog zwaarder en liever geven we die niet. Maar je mag het altijd proberen."
In mijn stoel tegenover de dokter verschuif ik wat.
"Nee. Neuh dankje" lach ik magertjes als een boerinnetje met hartenpijn. Ik wil een gezond lichaam. En dit klinkt mij niet echt als mijn versie van gezond in mijn oren. Mijn idee van gezond is toch net iets meer in de richting van groente en fruit. Ik gun mijzelf en lichaam veel meer dan een pilletje. Al zal ik het in een noodsituatie niet laten, maar ik voor elke dag, voor op de langere termijn heb ik iets anders voor ogen.
Ik had het grote geluk dat ik twee mannen om mij heen had die ook al iets meer wisten van gezondheid. Mijn vader leefde in die tijd bijna alleen op flessen hele fel groen kleurige groentesappen. In de ochtend maakte hij liters klaar. Komkommer, selderij, venkel, courgette en citroen.
Hij reikte mij een glas aan en ik keek naar de groene zooi. Ik trok een gezicht.
"Gadverdamme wat maakt die citroen het zuur."
'Ik zag dit op tv.” Zei hij “Er was een vrouw die deze groentesappen maakt."
Ze maakte niet alleen de sappen. Ze wist nog zoveel meer over het lichaam. Over wat superfoods, algen en plankton voor je lichaam kunnen doen (plankton / algen bevatten o.a. bijna alle voedingstoffen die we nodig hebben en we soms missen in ons voedsel zoals mineralen, aminozuren, eiwitten enz).
Geïnspireerd ging ik verder op zoek naar wat voor goede natuurlijke bijwerkingen bijvoorbeeld een citroen heeft op het lichaam (het bevordert o.a. een gezonde huid, het vermindert ontstekingen, het reinigt het lichaam, geeft het immuunsysteem een boost en zit vol vitamine C).
Wat als je er nog eens een beetje Cayenne peper bij doet (Cayenne peper bevat o.a. veel antioxidanten, door de stof capsicum bestrijdt het pijn wat handig is bij bijv hoofdpijn.Verbetert de bloedcirculatie). Wat is de werking van kurkuma (o.a. ontstekingsremmende, bloeddruk en cholesterol verlagend) en ik leerde dat kaneel heel goed helpt de afvalstoffen in je lichaam er weer uit te plassen.
Mijn toen Chinese man helemaal opgegroeid in de Chinese Traditionele geneeskunde bracht mij een kopje rijstensoep. Er dreven naast rijst ook gojibessen in.
"Dit is lekker warm voor je maag. Als je daarmee begint in de ochtend." Hij voerde mij een hap "Het warmt je lichaam en geeft je energie. 'Qi' noemde hij het. Al smaakte een eerste keer rijstensoep als kommetje met rijst wat gekookt was in water maar niet afgegoten.
Maar de mannen (en vrouw) hebben gelijk. Het werkt.
De eerste paar keren is het even wennen, die groene gekkigheid en de rijstendrap. Toch merk ik langzaam dat mijn energie "Qi" terug komt. Ik kan weer normaal naar het toilet lopen en er zonder moeite op blijven zitten. De groentesappen werken als een energie shot. De komkommers, de citroen, kaneel, gojibessen dragen uiteindelijk allemaal mee aan het versterken van mijn immuunsysteem. Niet in ene keer en ook niet wanneer ik ze al enthousiast een hele dag neem. Het vraagt van mij bereid te zijn om mijn gewoontes elke dag op nieuw te veranderen en vooral vol te houden want ik wil niet één dag mij gezond voelen maar iedere dag, niet alleen dit jaar maar ook volgend jaar en het jaar daarna.
Sinds ik het mijzelf gun om iedere dag goed voor mijn lichaam te zorgen, kan ik mij niet meer heugen wanneer mijn hart voor het laatst nog is gaan rinkelen.
Het is nu allen mijn telefoon nog die rinkelt. Het is mijn nieuwe vriend.
"Waar blijf je?” Vraagt hij.
Ik kijk op mijn telefoon en besef me dat ik al 1,5 uur buiten aan het lopen ben met een vriendin want tegenwoordig loop ik zo 10km weg. De tijd dat ik nog niet eens naar het toilet kon lijkt ondertussen in een ander leven geweest te zijn.
Één dagje een beetje ziek worden van een medicijn is misschien nog zo heel erg. Maar nu ik weer thuis op de bank zit net terug van een wandeling vraag ik mij af: Hoe had het met mij geweest op de langere termijn als ik die medicijnen had blijven nemen? Was het niet kunnen opstaan het begin geweest van de ellende?
Ondertussen vind ik de groentesappen echt lekker vooral omdat ik merk hoeveel energie het mij geeft. Ze zijn mijn natuurlijke groene drugs geworden.
Het is een zoektocht van wat werkt voor mijn lichaam? Wat is goed voor mijn lichaam. Wat gun ik mijn lichaam?
Als ik nu al met al zo ver ben gekomen. Kun je nagaan wat dit op langer termijn kan doen?
Liefs XOXO Manon
Deze blog verscheen eerder op:
