top of page
Zoeken
  • Foto van schrijverManon van der Giessen

Ik vond er geen kak aan

Bijgewerkt op: 12 jun. 2018



Met mijn hoofd tegen de spijlen voelt het koud, niet omdat ze gemaakt zijn van staal maar omdat ik niet van hier houd.


Door de spijlen heen zie ik alles gebeuren. Ik weet zelfs nu nog de geuren.

Langzaam doe ik een poging mij om te draaien, misschien zou het uitzicht wat verfraaien.


Ik lig al een tijd hier op deze zelfde plek. Dat  ik niet weg kan maakt me gek. 


Aan toeters bellen en slangen vast. Denken die grote mensen dat alles wel in mijn lichaam past.


Maar ik ben pas twee, dus waar bemoei ik me mee?


Ik huil en schud mijn hoofd door zo te rellen, hoop ik dat jij ziet dat ik je iets wil vertellen. 


Ik ben lastig omdat ik niet eet. Maar jij bent het die mij vergeet.


Kunnen we het misschien over 1 ding eens zijn? Ik ben best wel klein. Die grootse hoeveelheden en prikken vind ik niet fijn.


Maar volgens mij staat mijn geluid niet aan, want jij blijft ongevraagd altijd doorgaan.


Al staan jullie met zoveel om mij heen, ik voel mij alleen. 


Kun jij de kleur van mijn ogen vertellen? Of laat jij je afleiden door de aan mijn bed rinkelende bellen?


Heb je gezien dat ik naar jou keek maar jij mij ontweek?


Jij draagt altijd een witte jas en jij loopt altijd met snelle pas.


Hard is mijn gil. Heeft een van jullie gevraagd wat ik wil? 


Rap loop jij voort, jij hebt blijkbaar mijn kreet niet gehoord. 


Jullie die mijn hart maken, kunnen jullie het ook raken?


Want als jullie mij echt zouden zien, vinden jullie mij nog enger dan ik jullie misschien?


Wat jullie misschien niet weten, ik zal het nooit vergeten.


Nu is er meer dan twintig jaar voorbij. En sta jij weer naast mij.


We kijken naar het meisje, het meisje wat ik was en wie ik ben.

De 32 jarige vrouw die ik niet meer ontken.


Zie je me nu staan? Misschien was het je al die jaren ontgaan.


Wacht nog heel even. Als ik je nog een kleine tip mag geven.


Voor je dit meisje gaat ontmoeten. Wil je haar met jouw liefde groeten?


Niet met jouw angst, met jouw woede, paniek, of mening.

Het gaat uiteindelijk maar om 1 ding.


Als je voelt met je hart, is dat altijd een goede start.


XoXo Manon


Ik ben altijd erg benieuwd naar wat je van mijn artikel vond. Vond je het leuk?  Heb je een vraag? Of wil je iets anders aan mij kwijt? Ik lees je reactie hieronder graag. Vind ik leuk! Geef ik jou daarop weer een reactie ;)


Of stuur mij een email via het contactformulier.


Dit artikel delen mag natuurlijk ook !


Dit gedicht verscheen eerder in de Sinus.


35 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page